ในปี ค.ศ. 1624 กองกำลังทหารและพาณิชย์ดัตช์เข้ายึดพื้นที่อันผิง และได้สร้าง ป้อมซีลันเดีย (Fort Zeelandia / 熱蘭遮城)เป็นฐานที่มั่นสำคัญซึ่งแล้วเสร็จในปี ค.ศ. 1634 ต่อมาในปี ค.ศ. 1662 เจิ้งเฉิงกง (Koxinga) สามารถยึดป้อมคืนจากดัตช์ได้สำเร็จ พร้อมเปลี่ยนชื่อพื้นที่เป็น “อันผิง” โดยภายในป้อมถูกใช้เป็นที่ตั้งรัฐบาลของไต้หวัน ทำให้ชาวบ้านเรียกกันว่า “ป้อมกษัตริย์ (King’s Fort)”

เมื่อเข้าสู่สมัยราชวงศ์ชิง ปัญหาการทับถมของตะกอนชายฝั่งไถเจียงทำให้ความสำคัญของป้อมลดลง อีกทั้งยังถูกทหารชิงรื้อถอนบางส่วนเพื่อนำวัสดุไปสร้าง ป้อมทองนิรันดร์ (Eternal Golden Castle) ส่งผลให้ป้อมทรุดโทรมและถูกละเลย กระทั่งยุคอาณานิคมญี่ปุ่นได้มีการบูรณะขึ้นใหม่ และหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้ถูกตั้งชื่อใหม่ว่า ป้อมอันผิง (Anping Old Fort / 安平古堡)

ปัจจุบัน สิ่งที่ยังคงเหลือจากยุคดัตช์คือ กำแพงอิฐด้านทิศใต้บริเวณหน้าประตู ที่ปกคลุมด้วยรากไม้ไทรเก่าแก่ แสดงถึงประวัติศาสตร์อันยาวนานเกือบ 400 ปีของไถเจียง ในปี ค.ศ. 1975 รัฐบาลเมืองไถหนานได้ซ่อมแซมและขยายพื้นที่โดยรอบ เพิ่มหลังคาทรงแหลมให้หอคอยสังเกตการณ์ และทาสีผนังเป็นสีขาว กลายเป็น ภาพลักษณ์ของป้อมอันผิงที่เราเห็นกันในปัจจุบัน